BİR GÜLÜŞE TAKILIP KALIRSIN

ÇOĞU DEFA böyledir hayat.
Takılıp kalırsın.
Kalmak istersin…
Bir söze, bir oluşa, bir hatıraya, bir gülüşe takılır kalırsın.
Kalman gereken yerdir orası zira.
Durman, eğleşmen gereken yerdir.
Gönül demlemen için şart olan husus budur.
Bir vakfe…
Sükûn içeren bir vakfe…
…
BEDENİN orada kalır ancak kalbin devinimini sürdürür.
Hızı artar.
Coşkusu çoğalır, ritmi yükselir.
Sükûn içinde coşkunluk…
Şairin “İçerim yanıyor, dışarım serin” dediği hâl.
…
BİR gülüşe takılır kalırsın, evet.
Gamzeler mekânın olur, yurt edinirsin.
Manalı davetkâr bir bakışa, sıcak bir tebessüme…
Neredesin deseler burayı adres verirsin.
…
ARADAN yıllar geçse de o gülüş gönlünün en güzel manzarası olarak sana tebessüm edip durur. Hayatın dağdağaları arasında sıkıştığında o gülüşe tutunursun.
Bir sevinç kaplar içini yeniden.
Çocuklaşırsın.
Şımarırsın.
Haşarı davranışlar gösterirsin.
…
SEVİNÇLERİMİZE sahip çıkmalıyız.
Geçip gitmezler bazı sevinçler.
Uzaklara gittiğini, silikleştiğini, netliğini kaybettiğini sanırsın.
Yaman yanılırsın.
Sevinç kalbinin merkezinde sevgi pompalamaya devam eder.
Hayata sımsıcak gülücükler, yeni heyecanlar katar.
…
BİR söze takılıp kaldığında olur.
Çoğalır içinde kelimeler.
Onu sana anlatan cümlelere dönüşüverirler zihninde.
Bir hatıra, bir dokunuş, bir dua, esenlik rüzgârı altında içilen bir çay.
Telvesi üzerinde konuşulan bir kahve.
Takılır kalırsın işte.
Sizi bilmem ama benim takılıp kalmak mı iyi geçip gitmek mi kestiremediğim de olur.
Kararımı veririm sonunda.
Takılır kalırım.
İyi gelir bana.
Elimi kalbime götürür severim, sevincim derim, tebessümüm derim, gülüşüm derim.
O sevinç, o gülüş, o tebessüm o dokunuş nice zamandır benim olmuştur çünkü.