FİLİSTEN'DEKİ SAVAŞ BİZİM SAVAŞIMIZ DEĞİL

Filistinde savaş devam ediyor. Savaş, Filistinli Arplar ile Yahudiler arasında. Aslında bu iki millet aynı soydan geliyor. Her ikisi de Hz. İbrahim Peygamber soyundan.
Hz İbrahimin iki oğlu varmış. Birinin adı İSHAK, diğerinin adı İSMAİL. Araplar İsmailin saoyundan geliyor. Yahudiler İshakın soyundan geliyor. Yani kuzenler.
İki kuzen arasındaki savaş bizi ilgilendirmez. Ancak, konu insan hakları olunca, insanın vicdanı sızlıyor.
Konu Arap olunca, bizdeki araplaşmış Türkler, din adına ahkam kesiyor. Biraz tarih bilseler, bu ahkamın boş olduğunu görecekler. Zira, arşivler yalan söylemez. Yaşanmışlıklar toplumun iletişim sisitemi ile genele yayılır ve yaşar.
Şu gerçeği bileceğiz. Halifenin cihat çağrılarına, Araplar İSYAN ile cevap verdiler. Osmanlı askerini arkadan vurdular. O dönemde Osmanlı askeri içinde, Kürt vardı, Abaza vardı, Çerkez vardı, Pomak vardı, Boşnak vardı, çoğunluk Türk idi. Araplar, Osmanlı askerini arkadan vurur iken kimliğine bakmıyordu. Tamamını Türk sayıyordu.
Sene 1916. Filistinli Araplar, askerimizi arkadan vuruyor. Öldürmekle yetinmiyorlar. Ölmüş askerin karnını deşiyorlar. Komutanlar, karnı deşilmiş askeri görünce şaşırıyor. Araştırıyorlar ve ilginç bir sonuç ortaya çıkıyor.
İngilizler “Türk askeri altın para maaş alıyor, kaybetmemek için yutuyor” diye propaganda yapmış. Araplar, öldürdükleri askerin karnında altın arıyor.
Durumu öğrenince, askerlerin kafası bozuluyor. Öyle bir nefret ortaya çıkıyor ki, Osmanlıda asker olan herkesin iliklerine kadar nüfuz ediyor.
Komutan beddua etmeye karar veriyor. Beddua metni askeri arşivlerde mevcuttur. Özetle şöyledir.
“Biz buraya, bu milletin canını, namusunu, malını korumak için geldik. Onlar bize ihanet ediyor. Allahım bu milleti 100 yıl ağlat”
Asker abdest alıp toplanıyor. İmam yukarıdaki beddua metnini okuyor. 20 bin asker, AMİN diyor, yer-gök inliyor.
Filistinde askerlik yapmış bir milletin çocukları olan biz Türkler, yapılmakta olan savaşın tarafı değiliz. Olamayız. Olmamıza tarihteki yaşanmışlıklar engel oluyor.
Şinasi Kara