DIŞ GÜÇLER VE DÜNYA SİYASETİ

Dış güçler tabirini ilk defa, rahmetli NECMETTİN ERBAKAN  hoca kullanmıştır. Dış güçler, denildiği zaman akla 8 banker ailesi geliyor. Bunlar, ROTHSCILD, ROCKEFELLER,  KUHN LOEBS, GOLDMEN SACS, LEHMAN BROTHERS, WARBURG, LAZARD, SHEIFS  aileleridir.

8 aile FED adındaki Amerikan Merkez Bankasının sahibidirler. Doları onlar basar. Dolar ile Amerika’yı yönetirler. Dolar ile dünyayı yönetme peşindedirler. Bu amaçlarını da saklamıyorlar. Bir doların üzlerindeki piramite bakınız. Çok şey anlatıyor.

1944 yılında yapılan Bretton Woods para anlaşması ile bastıkları doları, dünya rezerv parasına dönüştürmeyi başardılar. 1971 yılına kadar dolar karşılığında altın vardı. Ancak, mevcut altından daha çok dolar bastıkları için sistem arızalanadı. 1971 yılında doların altın karşılığı kaldırıldı. Dolar kağıt paraya dönüştü.

Altın değer kazanmaya başlayınca, dolar ile dünyayı idare etme amacı da zorlaştı. Zira, 1972 den bu güne kadar dolar, altın karşısında, 77 misli değer kaybetti. Değer kaybetmeye devam ediyor.  Doların, dünya rezerv para olma özelliği de azalıyor. 

Doları rezerv para olarak tutmak için, 80 yıldan beri uluslararsı siyaset uygulandı, uygulanmaya devam ediyor.  Örnekler çoktur. Bunların başında PETROLÜ VE  DOĞAL GAZI dolar ile stacaksın siyaseti var. Uluslararsı hukuka göre böyle bir zaruret yok. Ama,  petrolü dolar  dışında bir para ile satmak isteyenin başına bela geliyor. Saddam ve Kaddafi yaşanan örneklerdir. Bizdeki HALK Bankası sorunu örnek olarak verilebilir.

Amerikan devletinin dolar borcu enflasyon yarattı. Enflasyon doların etkisini ve gücünü azalttı. Ancak bu azalma, dış güçleri oluşturan ailelerin gücünü azaltmadı. Onlar, dolar dışında yeni bir yöntem bulmayı başardılar. 

Üç finans şirketi kurdular. Üç şirket, birbirlerine ortaklar. Gerçek ortakları görünmüyor. Ancak, mezkur gücün elinde olduğu, uyguladıkları siyasetten anlaşılıyor. Bunlar; BLACKROCK, VANGUARD, STATE STREET adında üç şirkettir. Üç şirket, AMERİKAN BORSALARINA KOTA ŞİRKETLERİN YÜZDE 84 oranında hisseleerine sahipler. 

Denilebilir ki, üretim açısından Amerikadaki üretimin yüzde doksana yakını bunların elinde. Avrupadaki şirketlerin de büyük kısmını ele geçirdiler. Maalesef Türkiyede , borsa kanalıyla, pek çok şirketimizi satın aldılar. 

Şu anda UKRAYNANIN tamamının bu şirketlerin eline geçtiği söyleniyor. Savaş bu şirketlere yarıyor. Uluslararsı ekonomik politikayı bu şirketler etkiliyor. Tek engel ÇİN. Zira ÇİN Şirketlerinin yüzde 60 hissesi ÇİN DEVLETİNE ait. Bu yüzden, ÇİNİ dize getirmenin yolu SAVAŞTAN geçiyor.

Şinasi KARA