SİSTEM NEYİ İSTERSE O OLUR

Hepimiz hergün ne olacağını tartışıyoruz. Aslında biz tartışmıyoruz, bizi sistem tartıştırmaktadır. Bütün siyasi partiler ve bu partilerin liderleri sistemin aparatlarıdır. Seçim diye bize yutturdukları, sistemi oylamak değil, bu sistem ile Türkiye'yi kim yönetsin sorusudur. Eğer bu sistem Erdoğan'ı gözden çıkarırsa, yerine gelecek olanı sınava tabi tutacaktır. Ben şimdilik böyle bir sınav göremiyorum. Demekki şartlar daha olgunlaşmamıştır. Erdoğan'ın son kullanma tarihi dolmadan gözden çıkartılması mümkün değildir. Durum böyleyken, biz de oylarımızın birşeye yaradığını düşünüyoruz. Yanıldığımız husus budur.

Rahmetli Atatürk cesur ve kararlıydı. Mansur Yavaş'ın bu konuda eksikleri bulunmaktadır. Riskleri sevmiyor. Meydan okumak gibi bir tarzı yoktur. İşini iyi yapıyor. Ahlak ve dürüstlük konusunda mükemmel. Hukuk va adalet konusunda liyakatli. Dış uzantıları yoktur ve tamamen Millidir. Bu aslında bizim için avantaj ama seçilmesi için dezavantajdır. Gençliğindeki duygusal Ülkücülük, gerçeklerle yoğrularak Kültür Milliyetçiliği'ne dönüşmüştür. Bölücü unsurlar ile arasına kesin sınır koymuş durumdadır. Laik Demokratik Parlamenter Sisteme bağlıdır. Ağır başlı, olgun ve efendidir. Aranan özellikler bakımından mükemmele yakın. Maalesef buna rağmen yeterli desteği görmemektedir.

Mansur Yavaş'ı Ekrem İmamoğlu ile kıyaslamak doğru değildir. İmamoğlu'nun olumlu yanı, cesur ve kararlı olmasıdır. Dış bağlantıları sıkıntılıdır. Bölücü unsurlarla uzlaşabilmektedir. Milli olma konusunda net değildir. CHP hizipçiliği ona da bulaşmıştır. Hırslı ve bencil, kendisine oynamaktadır. Eline güç geçerse despotlaşacak potansiyele sahiptir. Mansur Yavaş ile uzlaşma değil, kendisine destek aramaktadır. Mansur Yavaş ise sabırlı davranıp, İmamoğlu'nun mahkeme sonucunu beklemektedir. Bu nedenle aday açıklamak erken demektedir. Biliyor ki, İmamoğlu ceza alırsa, kendisi ezici çoğunlukla seçimi alacaktır. Adayın erken açıklanması, Ekrem İmamoğlu'nu cezadan kurtarma, Mansur Yavaş'ı adaylıktan safdışı etme girişimidir. Siyasette baba oğul ilişkisi olmadığını gördük, ağabey kardeş ilişkisi olmayacağını da göreceğiz.

Özgür Özel'e düşen görev, farklı özelliklere sahip bu iki siyasi aktörü uzlaştırmaktır. Bunun için gerçekten tarafsız olmak gerekmektedir. Ancak Özgür Özel bu ağırlığa sahip değildir. Ayrıca Ekrem İmamoğlu'ndan yana olduğu çok net anlaşılmaktadır. Bu nedenle uzlaştırmacı olamaz. Tartışalım ama Ekrem üzerinde anlaşalım imajı vermektedir. Kendisi de TBMM Başkanı olmayı aklına koymuştur. Fedakarlık Mansur Yavaş'tan beklenmektedir.
Ekrem İmamoğlu ön seçimle aday olursa, sadece CHP'nin adayı olacaktır. CHP önseçiminden de o çıkar. Ancak, CHP kayıtlı üyelerine değil de, oy veren, vermeyen seçmene sorulursa, Mansur Yavaş önde çıkacaktır. Mansur Yavaş aday olursa, Milletin adayı olur ve her kesimden oy alır. Türk seçmeninin ortak değerlerine daha yakındır. Bazılarının hoşuna gitmese de gerçek bu yöndedir. Maalesef sosyolojik tabanın yapısı budur.

Birinci turda Erdoğan seçilebilecek durumda ise, Ekrem veya Mansur tartışması zaten yersizdir. Her ikisi de seçime meşruiyet kazandırmak için birer etkisiz eleman olacaklardır. Seçimin ikinci tura kalması kesin ise, ki öyle görünmektedir. Muhalefetin çoklu adaylarla seçime girmesi doğru olur. Bütün uzlaşmalar, İkinci tura kalacak aday üzerinde aranmalıdır. Bu uzlaşma sadece CHP içinde değil, tüm muhalefet genelinde aranmalıdır. İkinci tura kalan muhalefet adayı, bütün muhalefetin üzerinde uzlaşacağı adaydır. Bunun dışında kalan arayışlar, seçimin Erdoğan'ın kucağına atılacağını göstermektedir. O da zaten bunu istemektedir.

Mansur Yavaş'ın oy geçişkenliği yüksek, Ekrem İmamoğlu'nun oy geçişkenliği sınırlıdır. CHP içindeki Ekrem İmamoğlu yanlıları siyasi ikbal peşindedirler. Herkes Ekrem İmamoğlu Genel Başkan olursa adaylık koparma derdindedir. Onların amaçlarının Türkiye olmadığı çok net bellidir. Türkiye de rejim değişirken bu siyasetçilerin hepsi seyir etmişlerdir. Şimdi timsah gözyaşları dökmeleri inandırıcı değildir. Değişim demek koltuklarda oturacak şahısların değişmesi değil, sistemin değişmesidir. Sistem kendisinin değiştirilmesine izin vermemektedir.

Görüldüğü gibi bu geçiş döneminin hassasiyeti, hırslı olmayı değil, fedakar olmayı gerektirmektedir. Uzlaşma odağının Mansur Yavaş olduğu görülmektedir. Erdoğan bunu engellemeye çalışacaktır. Muhalefet bunu başarırsa bu ceberrut yönetimden kurtulmak mümkündür. Bazıları, örneğin benim gibi geçmişin hesabının sorulmasını istemektedir. Ancak sistem hesap sordurmaz. Dikkat ederseniz, Bay Kemal hesap soracağım diye meydan okuyunca yönetimi devretmediler. Derhal, Akşener, Ümit Özdağ ve Sinan Ogan'ı devreye soktular. Sistem onları kullanıp atmıştır. Herbirinin nerelere savrulduğunu görüyorsunuz.

Eğer Erdoğan anayasayı değiştirecek Meclis Çoğunluğunu yakalarsa, yani DEM Partinin milletvekili oylarını arkasına alırsa zaten seçime gerek kalmaz. Muhalefet tümden çöp olur. Ekrem de Mansur da yoldan geçen yolcu olurlar. Muhtar bile olamazlar. Erdoğan Meclis de 360 oy sayısına ulaşırsa, üç ay erkene alınacak seçimde aday olmayı garanti edecektir. Bu ivme ile seçimi almasa bile iktidarı devretmez. Kimse de birşey yapamaz. Sonuç olarak en kötüsü iddia edildiği gibi, Türk Kürt, Arap İslam Cumhuriyetine giden, Konfedarasyon kurulursa, buyurun Türkiye Cumhutiyeti'nin cenaze namazına. Türk diye bir unsur kalmaz.

İşte anlatmaya çalıştığım sorunları aşacak, Vizyoner bir lidere ihtiyaç vardır. Lider var da millet, eski millet değildir. Bunlar cahil değil, gafildir. Millet olmasa, inanın Mustafa Kemal bile Atatürk olamazdı. Liderleri lider yapan millettir. İşte bu nedenle milletin değerlerini bozup, gafil yaptılar. Cahil olsa uyandırmak mümkündür. Ancak gafil olan uyur görünmektedir. Bütün bunlar olurken, Kıbrıs elden gitmek üzeredir. Bu durum kimsenin umurunda bile değildir. ABD, kendi eğitip donattığı Afganlılardan oluşan, Güney Kıbrıs da ordu kurmuştur. Gazze'yi de İsrail'den devralarak, Doğu Akdenizdeki doğal zenginliklere çökmek istemektedir. Türkiye sesini bile çıkarmamaktadır. Takip edelim derim.