Ormancılık faaliyetleri, ticari ve sosyal gereksinimler ile ormanın ekolojik gereksinimleri arasındaki bir denge kurmalıdır. Ormanlar, tüm toplum için avantajları olan çevreye yayılmış değerli bir toplumsal bir mirastır.Günümüzde de Ülkemiz ormanları; halk ve ekonomik sektör tarafından talep edilen başlıca hizmetleri doğrudan ve dolaylı olarak karşılama, peyzaj ve kereste üretimi için kullanılır. Ormanlar hala Anadolu insani için önemli bir iş ve gelir kaynağıdır.
İnsan müdahalesi olmadan da ormanlar yaşayabilir ve yenilenebilir. Bu bağlamda ormana yapılacak müdahale tekniği, insanlar tarafından istenen spesifik ürün ve işlevleri korumak veya geliştirmek için uygulanmalıdır. Bununla birlikte, orman dinamiklerini etkileyen ekolojik faktörler çoğunlukla insanlar için fark edilemeyecek derecede yavaş ve kademeli olarak değişime maruz kalırken, sosyal ve ekonomik faktörler ani ve radikal değişime tabidir.
Ormancılık toplumun en önemli güncel ihtiyaçlarına cevap verirken, her bir orman alanının biyolojik işleyişini ve özelliklerini korumak için öngörüye sahip olmak çok önemlidir. .
Ormana yapılan müdahaleler her ne kadar ormanların bakım ve gelişimi için yapılsa dahi ormancının görevi; halka hedefler, teknikler ve olası alternatifler hakkında açıklama ve tartışma yapmak ve eleştirileri kabul etmektir. Zira ormanlar ;ekoloji yönetim, sosyal ve ekonomik konuların bir araya geldiği ve uzlaşıldığı, dinamik bir alandır.
Bir orman daha ekolojik ve daha az yoğun bir şekilde yönetiliyorsa, iklimi korumaya katkısı daha da artmaktadır. Bu nedenle amaç, ormanları çevre ve doğa dostu bir şekilde kullanmak ve sürdürülebilir orman yönetimini sağlamaktır.
Her silvikültürel müdahalenin, ormancının öngörülen bir hedefe ulaşması için mevcut olası çözümlerden birini temsil ettiği unutmamalıdır.Müdahale statükoyu kapsamlı bir şekilde analiz ettikten ve elde edilecek hedeflerden sonra seçilmelidir. Bir müdahale seçmenin en kolay yolu mevcut bir planı izlemek ya da "politik" bir çözümü uygulamak olsa da, her orman benzersizdir ve ormancı belirli bir ormana en iyi uyan müdahaleyi aramalıdır. İyi bir ormancılık, alanla ilgili özel bilgi ve yerel olarak hareket eden ekolojik faktörler olmadan mümkün değildir.
Kabul edilen silvikültürel strateji, bu özelliklere uyacak şekilde uyarlanmalıdır. Her ormanlık alana aynı reçeteler verilmemelidir.Ayrıca, ormancılık araştırması yoluyla edinilen bilimsel bilginin artmasıyla birlikte, bu ormancılık uygulamaları küresel ve yerel toplumsal beklentileri hesaba katmalıdır.
Ticari gereksinimlerle sosyal gereksinimler ve ormanın ekolojik gereksinimleri arasındaki bir denge kurulmalıdır. İnsan gereksinimlerinin karşılandığı en iyi sonuçlar, yalnızca yeni bilgileri kullanırken geçmişin deneyimlerini dikkate alan doğru ve dinamik yönetim yoluyla elde edilebilir.
FACEBOOK YORUMLAR