Endüstriyel tarımın çığırtkanları sizi açlıkla korkutur.

Endüstriyel tarımın çığırtkanları sizi açlıkla korkutur. 

Endüstriyel tarım verim odaklıdır, verim demek para demektir. Para için herşey mübahtır. 

Kimyasal gübrede kullandırır, pestisit de (zehir) kullandırır. 

Ne toprağın sağlığını düşünür, ne insanın, ne hayvanın, ne suyun, ne havanın sağlığını düşünür. Amacı bol miktarda ürün alıp satmaktadır. 

Bu kadar üretime rağmen bereketi yoktur, hastalıkları beraberinde getirir. 

DNA’yı bozan ilaçları sattırır, yeraltı sularını kirletir, içme suyunu kirletir, sonrada aynı kapitalist zincirin parçaları suyu paket paket plastiklerle satın aldırır. 

Hasta ederler, sonra aynı tarımsal ilaçları satan dünyada 3, 5 adet şirketin ürettiği beşeri ilaçlarıda satarlar, oradan da kazanırlar. 
 
Her türlü onlar kazanır.

Tohumu satarlar, ilacı satarlar, hastanerlerdeki makineyi satarlar, teknolojisini satarlar, sistem zincirleme onlara hizmet ediyor.
 
Endüstriyel tarım, endüstriyel tüketimin ve dolayısıyla israfın sonucudur.  Ürünün dikiminden, hasatından sofraya gelene kadar israf üzerine kuruludur. Tekleme, seyreltme, boylama vs gibi bir çok sebeple israf olur. 

Doğal yöntemlerle ve köy tipi üreticilerin yaptığı üretimler ile bunların önüne geçmek mümkün. 

Köy okulları açılmalıdır. Buralarda üretim yapan üreticilerin belli bir kapasite ölçümü yapılmalı ve SGK primleri devlet tarafından karşılanmalıdır. 

Küçük alanlar için devasa makineler, traktörler alma hastalığından kurtulmalıyız. Bu makineleri ille de almak gerekiyorsa köylüler yada üreticiler bir araya gelip bu makineleri almalıdır. 

20, 30 dönüm  yeri olan üreticinin 200 bin liralık traktör alırsa bu işten hayır gelmez. Traktör bakım ister, mazot ister, vergi ister vs vs. , makinenin tam borcu biter artık yaşlanmıştır, tekrar yenisini almak gerekir, gerekmese bile reklamlar yeni makineleri öyle bir gösterir ki yenisini almak istersiniz, burada anlatmak istediğimiz husus gösteriş yarışına girmeden her şeyin mütevazi giderlerler ile yapılmaya çalışılmasıdır. 

Mümkünse tüm aile fertlerinin katılabildiği köy tipi üretim yöntemleri desteklenmelidir, ancak günümüzde bunun tam tersine endüstriyel tarımın gereçleri, seralar, iş makineleri vb destekleniyor. 
Sonuç ne oluyor.?

Hüsran. 
Gıda yine pahalı, tohum yine ücretli, ilaçlar ve makineler döviz kaybı.

Dünyadaki açlığın sebebi üretim yetersizliği değil üretimin adaletsiz paylaşımı ve israftır. 

Murat Yılmaz